| Αἰγεύς | Μήδεια, χαῖρε· τοῦδε γὰρ προοίμιον | |
| κάλλιον οὐδεὶς οἶδε προσφωνεῖν φίλους. | |
| Μήδεια | ὦ χαῖρε καὶ σύ, παῖ σοφοῦ Πανδίονος, | 665 |
| Αἰγεῦ. πόθεν γῆς τῆσδ’ ἐπιστρωφᾷ πέδον; | |
| Αἰγεύς | Φοίβου παλαιὸν ἐκλιπὼν χρηστήριον. | |
| Μήδεια | τί δ’ ὀμφαλὸν γῆς θεσπιῳδὸν ἐστάλης; | |
| Αἰγεύς | παίδων ἐρευνῶν σπέρμ’ ὅπως γένοιτό μοι. | |
| Μήδεια | πρὸς θεῶν, ἄπαις γὰρ δεῦρ’ ἀεὶ τείνεις βίον; | 670 |
| Αἰγεύς | ἄπαιδές ἐσμεν δαίμονός τινος τύχῃ. | |
| Μήδεια | δάμαρτος οὔσης ἢ λέχους ἄπειρος ὤν; | |
| Αἰγεύς | οὐκ ἐσμὲν εὐνῆς ἄζυγες γαμηλίου. | |
| Μήδεια | τί δῆτα Φοῖβος εἶπέ σοι παίδων πέρι; | |
| Αἰγεύς | σοφώτερ’ ἢ κατ’ ἄνδρα συμβαλεῖν ἔπη. | 675 |
| Μήδεια | θέμις μὲν ἡμᾶς χρησμὸν εἰδέναι θεοῦ; | |
| Αἰγεύς | μάλιστ’, ἐπεί τοι καὶ σοφῆς δεῖται φρενός. | |
| Μήδεια | τί δῆτ’ ἔχρησε; λέξον, εἰ θέμις κλύειν. | |
| Αἰγεύς | ἀσκοῦ με τὸν προύχοντα μὴ λῦσαι πόδα... | |
| Μήδεια | πρὶν ἂν τί δράσῃς ἢ τίν’ ἐξίκῃ χθόνα; | 680 |
| Αἰγεύς | πρὶν ἂν πατρῴαν αὖθις ἑστίαν μόλω. | |
| Μήδεια | σὺ δ’ ὡς τί χρῄζων τήνδε ναυστολεῖς χθόνα; | |
| Αἰγεύς | Πιτθεύς τις ἔστι, γῆς ἄναξ Τροζηνίας. | |
| Μήδεια | παῖς, ὡς λέγουσι, Πέλοπος, εὐσεβέστατος. | |
| Αἰγεύς | τούτῳ θεοῦ μάντευμα κοινῶσαι θέλω. | 685 |
| Μήδεια | σοφὸς γὰρ ἁνὴρ καὶ τρίβων τὰ τοιάδε. | |
| Αἰγεύς | κἀμοί γε πάντων φίλτατος δορυξένων. | |
| Μήδεια | ἀλλ’ εὐτυχοίης καὶ τύχοις ὅσων ἐρᾷς. | |
| Αἰγεύς | τί γὰρ σὸν ὄμμα χρώς τε συντέτηχ’ ὅδε; | |
| Μήδεια | Αἰγεῦ, κάκιστός ἐστί μοι πάντων πόσις. | 690 |
| Αἰγεύς | τί φῄς; σαφῶς μοι σὰς φράσον δυσθυμίας. | |
| Μήδεια | ἀδικεῖ μ’ Ἰάσων οὐδὲν ἐξ ἐμοῦ παθών. | |
| Αἰγεύς | τί χρῆμα δράσας; φράζε μοι σαφέστερον. | |
| Μήδεια | γυναῖκ’ ἐφ’ ἡμῖν δεσπότιν δόμων ἔχει. | |
| Αἰγεύς | οὔ που τετόλμηκ’ ἔργον αἴσχιστον τόδε; | 695 |
| Μήδεια | σάφ’ ἴσθ’· ἄτιμοι δ’ ἐσμὲν οἱ πρὸ τοῦ φίλοι. | |
| Αἰγεύς | πότερον ἐρασθεὶς ἢ σὸν ἐχθαίρων λέχος; | |
| Μήδεια | μέγαν γ’ ἔρωτα· πιστὸς οὐκ ἔφυ φίλοις. | |
| Αἰγεύς | ἴτω νυν, εἴπερ, ὡς λέγεις, ἐστὶν κακός. | |
| Μήδεια | ἀνδρῶν τυράννων κῆδος ἠράσθη λαβεῖν. | 700 |
| Αἰγεύς | δίδωσι δ’ αὐτῷ τίς; πέραινέ μοι λόγον. | |
| Μήδεια | Κρέων, ὃς ἄρχει τῆσδε γῆς Κορινθίας. | |
| Αἰγεύς | συγγνωστὰ μέντἄρ’ ἦν σε λυπεῖσθαι, γύναι. | |
| Μήδεια | ὄλωλα· καὶ πρός γ’ ἐξελαύνομαι χθονός. | |
| Αἰγεύς | πρὸς τοῦ; τόδ’ ἄλλο καινὸν αὖ λέγεις κακόν. | 705 |
| Μήδεια | Κρέων μ’ ἐλαύνει φυγάδα γῆς Κορινθίας. | |
| Αἰγεύς | ἐᾷ δ’ Ἰάσων; οὐδὲ ταῦτ’ ἐπῄνεσα. | |
| Μήδεια | λόγῳ μὲν οὐχί, καρτερεῖν δὲ βούλεται. | |
| ἀλλ’ ἄντομαί σε τῆσδε πρὸς γενειάδος | |
| γονάτων τε τῶν σῶν ἱκεσία τε γίγνομαι, | 710 |
| οἴκτιρον οἴκτιρόν με τὴν δυσδαίμονα | |
| καὶ μή μ’ ἔρημον ἐκπεσοῦσαν εἰσίδῃς, | |
| δέξαι δὲ χώρᾳ καὶ δόμοις ἐφέστιον. | |
| οὕτως ἔρως σοὶ πρὸς θεῶν τελεσφόρος | |
| γένοιτο παίδων καὐτὸς ὄλβιος θάνοις. | 715 |
| εὕρημα δ’ οὐκ οἶσθ’ οἷον ηὕρηκας τόδε· | |
| παύσω γέ σ’ ὄντ’ ἄπαιδα καὶ παίδων γονὰς | |
| σπεῖραί σε θήσω· τοιάδ’ οἶδα φάρμακα. | |
| Αἰγεύς | πολλῶν ἕκατι τήνδε σοι δοῦναι χάριν, | |
| γύναι, πρόθυμός εἰμι, πρῶτα μὲν θεῶν, | 720 |
| ἔπειτα παίδων ὧν ἐπαγγέλλῃ γονάς· | |
| ἐς τοῦτο γὰρ δὴ φροῦδός εἰμι πᾶς ἐγώ. | |
| οὕτω δ’ ἔχει μοι· σοῦ μὲν ἐλθούσης χθόνα, | |
| πειράσομαί σου προξενεῖν δίκαιος ὤν. | |
| [τοσόνδε μέντοι σοι προσημαίνω, γύναι· | 725 |
| ἐκ τῆσδε μὲν γῆς οὔ σ’ ἄγειν βουλήσομαι,] | 726 |
| ἐκ τῆσδε δ’ αὐτὴ γῆς ἀπαλλάσσου πόδα· | 729 |
| αὐτὴ δ’ ἐάνπερ εἰς ἐμοὺς ἔλθῃς δόμους, | 727 |
| μενεῖς ἄσυλος κοὔ σε μὴ μεθῶ τινι. | 728 |
| ἀναίτιος γὰρ καὶ ξένοις εἶναι θέλω. | 730 |
| Μήδεια | ἔσται τάδ’· ἀλλὰ πίστις εἰ γένοιτό μοι | |
| τούτων, ἔχοιμ’ ἂν πάντα πρὸς σέθεν καλῶς. | |
| Αἰγεύς | μῶν οὐ πέποιθας; ἢ τί σοι τὸ δυσχερές; | |
| Μήδεια | πέποιθα· Πελίου δ’ ἐχθρός ἐστί μοι δόμος | |
| Κρέων τε. τούτοις δ’ ὁρκίοισι μὲν ζυγεὶς | 735 |
| ἄγουσιν οὐ μεθεῖ’ ἂν ἐκ γαίας ἐμέ· | |
| λόγοις δὲ συμβὰς καὶ θεῶν ἀνώμοτος | |
| φίλος γένοι’ ἂν κἀπικηρυκεύμασιν | |
| τάχ’ ἂν πίθοιο· τἀμὰ μὲν γὰρ ἀσθενῆ, | |
| τοῖς δ’ ὄλβος ἐστὶ καὶ δόμος τυραννικός. | 740 |
| Αἰγεύς | πολλὴν ἔδειξας ἐν λόγοις προμηθίαν· | |
| ἀλλ’, εἰ δοκεῖ σοι, δρᾶν τάδ’ οὐκ ἀφίσταμαι. | |
| ἐμοί τε γὰρ τάδ’ ἐστὶν ἀσφαλέστερα, | |
| σκῆψίν τιν’ ἐχθροῖς σοῖς ἔχοντα δεικνύναι, | |
| τὸ σόν τ’ ἄραρε μᾶλλον· ἐξηγοῦ θεούς. | 745 |
| Μήδεια | ὄμνυ πέδον Γῆς πατέρα θ’ Ἥλιον πατρὸς | |
| τοὐμοῦ θεῶν τε συντιθεὶς ἅπαν γένος. | |
| Αἰγεύς | τί χρῆμα δράσειν ἢ τί μὴ δράσειν; λέγε. | |
| Μήδεια | μήτ’ αὐτὸς ἐκ γῆς σῆς ἔμ’ ἐκβαλεῖν ποτε, | |
| μήτ’, ἄλλος ἤν τις τῶν ἐμῶν ἐχθρῶν ἄγειν | 750 |
| χρῄζῃ, μεθήσειν ζῶν ἑκουσίῳ τρόπῳ. | |
| Αἰγεύς | ὄμνυμι Γαῖαν Ἡλίου θ’ ἁγνὸν σέλας | |
| θεούς τε πάντας ἐμμενεῖν ἅ σου κλύω. | |
| Μήδεια | ἀρκεῖ· τί δ’ ὅρκῳ τῷδε μὴ ’μμένων πάθοις; | |
| Αἰγεύς | ἃ τοῖσι δυσσεβοῦσι γίγνεται βροτῶν. | 755 |
| Μήδεια | χαίρων πορεύου· πάντα γὰρ καλῶς ἔχει. | |
| κἀγὼ πόλιν σὴν ὡς τάχιστ’ ἀφίξομαι, | |
| πράξασ’ ἃ μέλλω καὶ τυχοῦσ’ ἃ βούλομαι. | |
| Χορός | ἀλλά σ’ ὁ Μαίας πομπαῖος ἄναξ | |
| πελάσειε δόμοις ὧν τ’ ἐπίνοιαν | 760 |
| σπεύδεις κατέχων πράξειας, ἐπεὶ | |
| γενναῖος ἀνήρ, | |
| Αἰγεῦ, παρ’ ἐμοὶ δεδόκησαι. | |
| Μήδεια | ὦ Ζεῦ Δίκη τε Ζηνὸς Ἡλίου τε φῶς, | |
| νῦν καλλίνικοι τῶν ἐμῶν ἐχθρῶν, φίλαι, | 765 |
| γενησόμεσθα κεἰς ὁδὸν βεβήκαμεν, | |
| νῦν ἐλπὶς ἐχθροὺς τοὺς ἐμοὺς τείσειν δίκην. | |
| οὗτος γὰρ ἁνὴρ ᾗ μάλιστ’ ἐκάμνομεν | |
| λιμὴν πέφανται τῶν ἐμῶν βουλευμάτων· | |
| ἐκ τοῦδ’ ἀναψόμεσθα πρυμνήτην κάλων, | 770 |
| μολόντες ἄστυ καὶ πόλισμα Παλλάδος. | |
| ἤδη δὲ πάντα τἀμά σοι βουλεύματα | |
| λέξω· δέχου δὲ μὴ πρὸς ἡδονὴν λόγους. | |
| πέμψασ’ ἐμῶν τιν’ οἰκετῶν Ἰάσονα | |
| ἐς ὄψιν ἐλθεῖν τὴν ἐμὴν αἰτήσομαι. | 775 |
| μολόντι δ’ αὐτῷ μαλθακοὺς λέξω λόγους, | |
| ὡς καὶ δοκεῖ μοι ταὐτὰ καὶ καλῶς γαμεῖ | |
| γάμους τυράννων οὓς προδοὺς ἡμᾶς ἔχει, | |
| καὶ ξύμφορ’ εἶναι καὶ καλῶς ἐγνωσμένα. | |
| παῖδας δὲ μεῖναι τοὺς ἐμοὺς αἰτήσομαι, | 780 |
| οὐχ ὡς λιποῦσ’ ἂν πολεμίας ἐπὶ χθονὸς | |
| ἐχθροῖσι παῖδας τοὺς ἐμοὺς καθυβρίσαι, | |
| ἀλλ’ ὡς δόλοισι παῖδα βασιλέως κτάνω. | |
| πέμψω γὰρ αὐτοὺς δῶρ’ ἔχοντας ἐν χεροῖν, | |
| νύμφῃ φέροντας, τήνδε μὴ φυγεῖν χθόνα, | 785 |
| λεπτόν τε πέπλον καὶ πλόκον χρυσήλατον· | |
| κἄνπερ λαβοῦσα κόσμον ἀμφιθῇ χροΐ, | |
| κακῶς ὀλεῖται πᾶς θ’ ὃς ἂν θίγῃ κόρης· | |
| τοιοῖσδε χρίσω φαρμάκοις δωρήματα. | |
| ἐνταῦθα μέντοι τόνδ’ ἀπαλλάσσω λόγον. | 790 |
| ᾤμωξα δ’ οἷον ἔργον ἔστ’ ἐργαστέον | |
| τοὐντεῦθεν ἡμῖν· τέκνα γὰρ κατακτενῶ | |
| τἄμ’· οὔτις ἔστιν ὅστις ἐξαιρήσεται· | |
| δόμον τε πάντα συγχέασ’ Ἰάσονος | |
| ἔξειμι γαίας, φιλτάτων παίδων φόνον | 795 |
| φεύγουσα καὶ τλᾶσ’ ἔργον ἀνοσιώτατον. | |
| οὐ γὰρ γελᾶσθαι τλητὸν ἐξ ἐχθρῶν, φίλαι. | |
| [ἴτω· τί μοι ζῆν κέρδος; οὔτε μοι πατρὶς | |
| οὔτ’ οἶκος ἔστιν οὔτ’ ἀποστροφὴ κακῶν.] | |
| ἡμάρτανον τόθ’ ἡνίκ’ ἐξελίμπανον | 800 |
| δόμους πατρῴους, ἀνδρὸς Ἕλληνος λόγοις | |
| πεισθεῖσ’, ὃς ἡμῖν σὺν θεῷ τείσει δίκην. | |
| οὔτ’ ἐξ ἐμοῦ γὰρ παῖδας ὄψεταί ποτε | |
| ζῶντας τὸ λοιπὸν οὔτε τῆς νεοζύγου | |
| νύμφης τεκνώσει παῖδ’, ἐπεὶ κακὴν κακῶς | 805 |
| θανεῖν σφ’ ἀνάγκη τοῖς ἐμοῖσι φαρμάκοις. | |
| μηδείς με φαύλην κἀσθενῆ νομιζέτω | |
| μηδ’ ἡσυχαίαν, ἀλλὰ θατέρου τρόπου, | |
| βαρεῖαν ἐχθροῖς καὶ φίλοισιν εὐμενῆ· | |
| τῶν γὰρ τοιούτων εὐκλεέστατος βίος. | 810 |
| Χορός | ἐπείπερ ἡμῖν τόνδ’ ἐκοίνωσας λόγον, | |
| σέ τ’ ὠφελεῖν θέλουσα καὶ νόμοις βροτῶν | |
| ξυλλαμβάνουσα δρᾶν σ’ ἀπεννέπω τάδε. | |
| Μήδεια | οὐκ ἔστιν ἄλλως· σοὶ δὲ συγγνώμη λέγειν | |
| τάδ’ ἐστί, μὴ πάσχουσαν, ὡς ἐγώ, κακῶς. | 815 |
| Χορός | ἀλλὰ κτανεῖν σὸν σπέρμα τολμήσεις, γύναι; | |
| Μήδεια | οὕτω γὰρ ἂν μάλιστα δηχθείη πόσις. | |
| Χορός | σὺ δ’ ἂν γένοιό γ’ ἀθλιωτάτη γυνή. | |
| Μήδεια | ἴτω· περισσοὶ πάντες οὑν μέσῳ λόγοι. | |
| ἀλλ’ εἶα χώρει καὶ κόμιζ’ Ἰάσονα | 820 |
| ἐς πάντα γὰρ δὴ σοὶ τὰ πιστὰ χρώμεθα | |
| λέξῃς δὲ μηδὲν τῶν ἐμοὶ δεδογμένων, | |
| εἴπερ φρονεῖς εὖ δεσπόταις γυνή τ’ ἔφυς. | |