| Τροφός | Εἴθ’ ὤφελ’ Ἀργοῦς μὴ διαπτάσθαι σκάφος | |
| Κόλχων ἐς αἶαν κυανέας Συμπληγάδας, | |
| μηδ’ ἐν νάπαισι Πηλίου πεσεῖν ποτε | |
| τμηθεῖσα πεύκη, μηδ’ ἐρετμῶσαι χέρας | |
| ἀνδρῶν ἀριστέων οἳ τὸ πάγχρυσον δέρος | 5 |
| Πελίᾳ μετῆλθον. οὐ γὰρ ἂν δέσποιν’ ἐμὴ | |
| Μήδεια πύργους γῆς ἔπλευσ’ Ἰωλκίας | |
| ἔρωτι θυμὸν ἐκπλαγεῖσ’ Ἰάσονος· | |
| οὐδ’ ἂν κτανεῖν πείσασα Πελιάδας κόρας | |
| πατέρα κατῴκει τήνδε γῆν Κορινθίαν | 10 |
| ξὺν ἀνδρὶ καὶ τέκνοισιν, ἁνδάνουσα μὲν | |
| φυγὰς πολίταις ὧν ἀφίκετο χθόνα | |
| αὐτῷ τε πάντα ξυμφέρουσ’ Ἰάσονι· | |
| ἥπερ μεγίστη γίγνεται σωτηρία, | |
| ὅταν γυνὴ πρὸς ἄνδρα μὴ διχοστατῇ. | 15 |
| νῦν δ’ ἐχθρὰ πάντα, καὶ νοσεῖ τὰ φίλτατα. | |
| προδοὺς γὰρ αὑτοῦ τέκνα δεσπότιν τ’ ἐμὴν | |
| γάμοις Ἰάσων βασιλικοῖς εὐνάζεται, | |
| γήμας Κρέοντος παῖδ’, ὃς αἰσυμνᾷ χθονός. | |
| Μήδεια δ’ ἡ δύστηνος ἠτιμασμένη | 20 |
| βοᾷ μὲν ὅρκους, ἀνακαλεῖ δὲ δεξιᾶς | |
| πίστιν μεγίστην, καὶ θεοὺς μαρτύρεται | |
| οἵας ἀμοιβῆς ἐξ Ἰάσονος κυρεῖ. | |
| κεῖται δ’ ἄσιτος, σῶμ’ ὑφεῖσ’ ἀλγηδόσιν, | |
| τὸν πάντα συντήκουσα δακρύοις χρόνον | 25 |
| ἐπεὶ πρὸς ἀνδρὸς ᾔσθετ’ ἠδικημένη, | |
| οὔτ’ ὄμμ’ ἐπαίρουσ’ οὔτ’ ἀπαλλάσσουσα γῆς | |
| πρόσωπον· ὡς δὲ πέτρος ἢ θαλάσσιος | |
| κλύδων ἀκούει νουθετουμένη φίλων, | |
| ἢν μή ποτε στρέψασα πάλλευκον δέρην | 30 |
| αὐτὴ πρὸς αὑτὴν πατέρ’ ἀποιμώξῃ φίλον | |
| καὶ γαῖαν οἴκους θ’, οὓς προδοῦσ’ ἀφίκετο | |
| μετ’ ἀνδρὸς ὅς σφε νῦν ἀτιμάσας ἔχει. | |
| ἔγνωκε δ’ ἡ τάλαινα συμφορᾶς ὕπο | |
| οἷον πατρῴας μὴ ἀπολείπεσθαι χθονός. | 35 |
| στυγεῖ δὲ παῖδας οὐδ’ ὁρῶσ’ εὐφραίνεται. | |
| δέδοικα δ’ αὐτὴν μή τι βουλεύσῃ νέον· | |
| βαρεῖα γὰρ φρήν, οὐδ’ ἀνέξεται κακῶς | |
| πάσχουσ’ (ἐγᾦδα τήνδε) δειμαίνω τέ νιν | |
| μὴ θηκτὸν ὤσῃ φάσγανον δι’ ἥπατος | 40 |
| σιγῇ δόμους εἰσβᾶσ’, ἵν’ ἔστρωται λέχος, | |
| ἢ καὶ τυράννους τόν τε γήμαντα κτάνῃ | |
| κἄπειτα μείζω συμφορὰν λάβῃ τινά. | |
| δεινὴ γάρ· οὔτοι ῥᾳδίως γε συμβαλὼν | |
| ἔχθραν τις αὐτῇ καλλίνικος ᾄσεται. | 45 |
| ἀλλ’ οἵδε παῖδες ἐκ τρόχων πεπαυμένοι | |
| στείχουσι, μητρὸς οὐδὲν ἐννοούμενοι | |
| κακῶν· νέα γὰρ φροντὶς οὐκ ἀλγεῖν φιλεῖ. | |
| Παιδαγωγός | παλαιὸν οἴκων κτῆμα δεσποίνης ἐμῆς, | |
| τί πρὸς πύλαισι τήνδ’ ἄγουσ’ ἐρημίαν | 50 |
| ἕστηκας, αὐτὴ θρεομένη σαυτῇ κακά; | |
| πῶς σοῦ μόνη Μήδεια λείπεσθαι θέλει; | |
| Τροφός | τέκνων ὀπαδὲ πρέσβυ τῶν Ἰάσονος, | |
| χρηστοῖσι δούλοις ξυμφορὰ τὰ δεσποτῶν | |
| κακῶς πίτνοντα, καὶ φρενῶν ἀνθάπτεται. | 55 |
| ἐγὼ γὰρ ἐς τοῦτ’ ἐκβέβηκ’ ἀλγηδόνος | |
| ὥσθ’ ἵμερός μ’ ὑπῆλθε γῇ τε κοὐρανῷ | |
| λέξαι μολούσῃ δεῦρο δεσποίνης τύχας. | |
| Παιδαγωγός | οὔπω γὰρ ἡ τάλαινα παύεται γόων; | |
| Τροφός | ζηλῶ σ’· ἐν ἀρχῇ πῆμα κοὐδέπω μεσοῖ. | 60 |
| Παιδαγωγός | ὦ μῶρος, εἰ χρὴ δεσπότας εἰπεῖν τόδε· | |
| ὡς οὐδὲν οἶδε τῶν νεωτέρων κακῶν. | |
| Τροφός | τί δ’ ἔστιν, ὦ γεραιέ; μὴ φθόνει φράσαι. | |
| Παιδαγωγός | οὐδέν· μετέγνων καὶ τὰ πρόσθ’ εἰρημένα. | |
| Τροφός | μή, πρὸς γενείου, κρύπτε σύνδουλον σέθεν· | 65 |
| σιγὴν γάρ, εἰ χρή, τῶνδε θήσομαι πέρι. | |
| Παιδαγωγός | ἤκουσά του λέγοντος, οὐ δοκῶν κλύειν, | |
| πεσσοὺς προσελθών, ἔνθα δὴ παλαίτεροι | |
| θάσσουσι, σεμνὸν ἀμφὶ Πειρήνης ὕδωρ, | |
| ὡς τούσδε παῖδας γῆς ἐλᾶν Κορινθίας | 70 |
| σὺν μητρὶ μέλλοι τῆσδε κοίρανος χθονὸς | |
| Κρέων. ὁ μέντοι μῦθος εἰ σαφὴς ὅδε | |
| οὐκ οἶδα· βουλοίμην δ’ ἂν οὐκ εἶναι τόδε. | |
| Τροφός | καὶ ταῦτ’ Ἰάσων παῖδας ἐξανέξεται | |
| πάσχοντας, εἰ καὶ μητρὶ διαφορὰν ἔχει; | 75 |
| Παιδαγωγός | παλαιὰ καινῶν λείπεται κηδευμάτων, | |
| κοὐκ ἔστ’ ἐκεῖνος τοῖσδε δώμασιν φίλος. | |
| Τροφός | ἀπωλόμεσθ’ ἄρ’, εἰ κακὸν προσοίσομεν | |
| νέον παλαιῷ , πρὶν τόδ’ ἐξηντληκέναι. | |
| Παιδαγωγός | ἀτὰρ σύ γ’, οὐ γὰρ καιρὸς εἰδέναι τόδε | 80 |
| δέσποιναν, ἡσύχαζε καὶ σίγα λόγον. | |
| Τροφός | ὦ τέκν’, ἀκούεθ’ οἷος εἰς ὑμᾶς πατήρ; | |
| ὄλοιτο μὲν μή· δεσπότης γάρ ἐστ’ ἐμός· | |
| ἀτὰρ κακός γ’ ὢν ἐς φίλους ἁλίσκεται. | |
| Παιδαγωγός | τίς δ’ οὐχὶ θνητῶν; ἄρτι γιγνώσκεις τόδε, | 85 |
| ὡς πᾶς τις αὑτὸν τοῦ πέλας μᾶλλον φιλεῖ, | |
| οἱ μὲν δικαίως, οἱ δὲ καὶ κέρδους χάριν | |
| εἰ τούσδε γ’ οὕνεκ’ οὐ στέργει πατήρ; | |
| Τροφός | ἴτ’, εὖ γὰρ ἔσται, δωμάτων ἔσω, τέκνα. | |
| σὺ δ’ ὡς μάλιστα τούσδ’ ἐρημώσας ἔχε | 90 |
| καὶ μὴ πέλαζε μητρὶ δυσθυμουμένῃ. | |
| ἤδη γὰρ εἶδον ὄμμα νιν ταυρουμένην | |
| τοῖσδ’, ὥς τι δρασείουσαν· οὐδὲ παύσεται | |
| χόλου, σάφ’ οἶδα, πρὶν κατασκῆψαί τινι. | |
| ἐχθρούς γε μέντοι, μὴ φίλους, δράσειέ τι. | 95 |