| Παιδαγωγός | δέσποιν’, ἀφεῖνται παῖδες οἵδε σοι φυγῆς, | |
| καὶ δῶρα νύμφη βασιλὶς ἀσμένη χεροῖν | |
| ἐδέξατ’· εἰρήνη δὲ τἀκεῖθεν τέκνοις. | |
| ἔα. | |
| τί συγχυθεῖσ’ ἕστηκας ἡνίκ’ εὐτυχεῖς; | 1005 |
| [τί σὴν ἔστρεψας ἔμπαλιν παρηίδα | |
| κοὐκ ἀσμένη τόνδ’ ἐξ ἐμοῦ δέχῃ λόγον;] | |
| Μήδεια | αἰαῖ | |
| Παιδαγωγός | τάδ’ οὐ ξυνῳδὰ τοῖσιν ἐξηγγελμένοις. | |
| Μήδεια | αἰαῖ μάλ’ αὖθις. | |
| Παιδαγωγός | μῶν τιν’ ἀγγέλλων τύχην | |
| οὐκ οἶδα, δόξης δ’ ἐσφάλην εὐαγγέλου; | 1010 |
| Μήδεια | ἤγγειλας οἷ’ ἤγγειλας· οὐ σὲ μέμφομαι. | |
| Παιδαγωγός | τί δαὶ κατηφὲς ὄμμα καὶ δακρυρροεῖς; | |
| Μήδεια | πολλή μ’ ἀνάγκη, πρέσβυ· ταῦτα γὰρ θεοὶ | |
| κἀγὼ κακῶς φρονοῦσ’ ἐμηχανησάμην. | |
| Παιδαγωγός | θάρσει· κάτει τοι καὶ σὺ πρὸς τέκνων ἔτι. | 1015 |
| Μήδεια | ἄλλους κατάξω πρόσθεν ἡ τάλαιν’ ἐγώ. | |
| Παιδαγωγός | οὔτοι μόνη σὺ σῶν ἀπεζύγης τέκνων· | |
| κούφως φέρειν χρὴ θνητὸν ὄντα συμφοράς. | |
| Μήδεια | δράσω τάδ’. ἀλλὰ βαῖνε δωμάτων ἔσω | |
| καὶ παισὶ πόρσυν’ οἷα χρὴ καθ’ ἡμέραν. | 1020 |
| ὦ τέκνα τέκνα, σφῷν μὲν ἔστι δὴ πόλις | |
| καὶ δῶμ’, ἐν ᾧ λιπόντες ἀθλίαν ἐμὲ | |
| οἰκήσετ’ αἰεὶ μητρὸς ἐστερημένοι· | |
| ἐγὼ δ’ ἐς ἄλλην γαῖαν εἶμι δὴ φυγάς, | |
| πρὶν σφῷν ὀνάσθαι κἀπιδεῖν εὐδαίμονας, | 1025 |
| πρὶν λουτρὰ καὶ γυναῖκα καὶ γαμηλίους | |
| εὐνὰς ἀγῆλαι λαμπάδας τ’ ἀνασχεθεῖν. | |
| ὦ δυστάλαινα τῆς ἐμῆς αὐθαδίας. | |
| ἄλλως ἄρ’ ὑμᾶς, ὦ τέκν’, ἐξεθρεψάμην, | |
| ἄλλως δ’ ἐμόχθουν καὶ κατεξάνθην πόνοις, | 1030 |
| στερρὰς ἐνεγκοῦσ’ ἐν τόκοις ἀλγηδόνας. | |
| ἦ μήν ποθ’ ἡ δύστηνος εἶχον ἐλπίδας | |
| πολλὰς ἐν ὑμῖν, γηροβοσκήσειν τ’ ἐμὲ | |
| καὶ κατθανοῦσαν χερσὶν εὖ περιστελεῖν, | |
| ζηλωτὸν ἀνθρώποισι· νῦν δ’ ὄλωλε δὴ | 1035 |
| γλυκεῖα φροντίς. σφῷν γὰρ ἐστερημένη | |
| λυπρὸν διάξω βίοτον ἀλγεινόν τ’ ἐμόν. | |
| ὑμεῖς δὲ μητέρ’ οὐκέτ’ ὄμμασιν φίλοις | |
| ὄψεσθ’, ἐς ἄλλο σχῆμ’ ἀποστάντες βίου. | |
| φεῦ φεῦ· τί προσδέρκεσθέ μ’ ὄμμασιν, τέκνα; | 1040 |
| τί προσγελᾶτε τὸν πανύστατον γέλων; | |
| αἰαῖ· τί δράσω; καρδία γὰρ οἴχεται, | |
| γυναῖκες, ὄμμα φαιδρὸν ὡς εἶδον τέκνων. | |
| οὐκ ἂν δυναίμην· χαιρέτω βουλεύματα | |
| τὰ πρόσθεν· ἄξω παῖδας ἐκ γαίας ἐμούς. | 1045 |
| τί δεῖ με πατέρα τῶνδε τοῖς τούτων κακοῖς | |
| λυποῦσαν αὐτὴν δὶς τόσα κτᾶσθαι κακά; | |
| οὐ δῆτ’ ἔγωγε· χαιρέτω βουλεύματα. | |
| καίτοι τί πάσχω; βούλομαι γέλωτ’ ὀφλεῖν | |
| ἐχθροὺς μεθεῖσα τοὺς ἐμοὺς ἀζημίους; | 1050 |
| τολμητέον τάδ’; ἀλλὰ τῆς ἐμῆς κάκης | |
| τὸ καὶ προσέσθαι μαλθακοὺς λόγους φρενί. | |
| χωρεῖτε, παῖδες, ἐς δόμους. ὅτῳ δὲ μὴ | |
| θέμις παρεῖναι τοῖς ἐμοῖσι θύμασιν, | |
| αὐτῷ μελήσει· χεῖρα δ’ οὐ διαφθερῶ. | 1055 |
| ἆ ἆ. | |
| μὴ δῆτα, θυμέ, μὴ σύ γ’ ἐργάσῃ τάδε· | |
| ἔασον αὐτούς, ὦ τάλαν, φεῖσαι τέκνων· | |
| ἐκεῖ μεθ’ ἡμῶν ζῶντες εὐφρανοῦσί σε. | |
| μὰ τοὺς παρ’ Ἅιδῃ νερτέρους ἀλάστορας, | |
| οὔτοι ποτ’ ἔσται τοῦθ’ ὅπως ἐχθροῖς ἐγὼ | 1060 |
| παῖδας παρήσω τοὺς ἐμοὺς καθυβρίσαι. | |
| πάντως σφ’ ἀνάγκη κατθανεῖν· ἐπεὶ δὲ χρή, | |
| ἡμεῖς κτενοῦμεν οἵπερ ἐξεφύσαμεν. | |
| πάντως πέπρακται ταῦτα κοὐκ ἐκφεύξεται. | |
| καὶ δὴ ’πὶ κρατὶ στέφανος, ἐν πέπλοισι δὲ | 1065 |
| νύμφη τύραννος ὄλλυται, σάφ’ οἶδ’ ἐγώ. | |
| ἀλλ’, εἶμι γὰρ δὴ τλημονεστάτην ὁδὸν | |
| καὶ τούσδε πέμψω τλημονεστέραν ἔτι, | |
| παῖδας προσειπεῖν βούλομαι· δότ’, ὦ τέκνα, | |
| δότ’ ἀσπάσασθαι μητρὶ δεξιὰν χέρα. | 1070 |
| ὦ φιλτάτη χείρ, φίλτατον δέ μοι στόμα | |
| καὶ σχῆμα καὶ πρόσωπον εὐγενὲς τέκνων, | |
| εὐδαιμονοῖτον, ἀλλ’ ἐκεῖ· τὰ δ’ ἐνθάδε | |
| πατὴρ ἀφείλετ’. ὦ γλυκεῖα προσβολή, | |
| ὦ μαλθακὸς χρὼς πνεῦμά θ’ ἥδιστον τέκνων. | 1075 |
| χωρεῖτε χωρεῖτ’· οὐκέτ’ εἰμὶ προσβλέπειν | |
| οἵα τε †πρὸς ὑμᾶς† ἀλλὰ νικῶμαι κακοῖς. | |
| καὶ μανθάνω μὲν οἷα τολμήσω κακά, | |
| θυμὸς δὲ κρείσσων τῶν ἐμῶν βουλευμάτων, | |
| ὅσπερ μεγίστων αἴτιος κακῶν βροτοῖς. | 1080 |